ที่เราได้รู้จักกัน
.
คงเป็นเวลาที่เหมาะสม
.
.
พักหลังมา คงด้วยความเหนียวแน่นและความเป็นเอฟซีตัวฉกาจ
การติดตาม Live ทางเฟซบุค ทำให้เราได้ของขวัญพิเศษ อยู่เนืองๆ
.
จะว่าไป ก็ออกจะเหมือนนักล่ารางวัลอยู่สักหน่อย
จากเสื้อ 2how จาก Hotshoe ของ Manfrotto
และล่าสุด
กล้องฟิล์มฟูจิแบบใช้แล้วทิ้ง จากการเล่นตอบคำถามจาก Live ที่ สยาม สตรีท เนิร์ด
.
มันก็ยังดีใจเหมือนเคย
ไม่ใช่แค่ว่า เฮ่ย ได้มาฟรี แต่มันเหมือนแบบ อ้าว เราก็มีโชคนี่ ฮ่าๆ
งวดนี้ ว่าจะลองลุ้นสามตัวบน เสียหน่อย .. ผ่าง..
.
เดี๋ยว.. กลับมาเข้าเรื่องก่อน
เราว่าเราเหมือนจะเข้าใกล้อะไรสักอย่าง ที่เรารอ
เหมือนกับเส้นของเวลาขีดลากมาให้เราตริตรองตรงจุดนี้ ..
ไอ้ความจับฉ่ายของตัวเรานี่มันดูเหมือนอยากทำไปทุกอย่าง แต่ยังไม่ถึงไหนสักอย่าง
เราเหมือนเริ่มได้แนวความคิดแล้ว ว่าเราจะเดินหน้าต่อไปไหนสิ่งไหนบ้าง และหยุดเสียเวลาไปกับอะไรบ้าง
.
อะไรที่ทำให้คิดแบบนี้
ก็คงเพราะเราถามตัวเองจนเหนื่อย ตอบตัวเองจนเบื่อ ว่าที่จริงแล้ว.. เราอยากทำอะไรกันแน่
ให้มันชัดไป ให้มันทุ่มเทไปสักอย่าง
ที่ผ่านมา เราก็เข้าใกล้สิ่งที่ใช่แล้วล่ะ แต่ยังติดกับดักตัวเองอยู่
แอบหยอดหลุม ให้ตัวตัวเองตกเอง อยู่เนืองๆ
.
สองสามวันมานี้ คิดโปรเจคให้ตัวเองอยู่เงียบๆ
เคลียงานที่คั่งค้าง (ฟังดูดีเชียว)
และไม่ว่าจะไปไหน ทำอะไร เราก็จะสลัดเงาร่างงานโปรเจคไม่หลุด
การโตนความคิดติดตามไปอย่างบ้าคลั่ง ทำเอาเรากังวลว่าจะเข้าช่วงมาเนียหรือไม่ อย่างไร
.
และสุดท้าย เรายังวนมานั่งคลั่งไคล้การดูอุปกรณ์ต่างๆ อีกเช่นเคย
นั่นสิ.. หรือเราจะหาอาชีพแนะนำอุปกรณ์ให้ผู้คนดี (อ้าว .. มันก็รีวิวป่ะวะ)
.
เออจริง ก็ทำอยู่บ้าง ก็ทำต่อไปเนอะ
สรุปวันนี้
ได้พูดในสิ่งที่คิดแค่เก้าบรรทัดบน นอกนั้นออกทะเล
.
ในวันที่คลื่นลมแรงเสียด้วย
แหม่..อารมณ์เสีย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น