เธอเชื่องช้า หากแต่คว้าไว้ไม่ทัน

ช่วยหาเครื่องมือสแกนความคิด แล้วบันทึกมาเป็นข้อความให้หน่อยเถอะ
kick starter ทั้งหลาย
.
เราว่ามันคือนวัตกรรมนะ
.

เคยไหม ที่เราคิดว่าคิดไม่ทันแล้ว ยังบันทึกความคิดไม่ทันอีกด้วย
.
ไม่ใช่การฟุ้งซ่าน แต่เป็นการกด burst mode ในหัวได้ภาพรัวรัว และรัว
แต่เราก็ยังจับไอเดียไม่ทัน

ตัดภาพไป

หน้าต่างโบกี้
ตั๋วความคิด หลุดมือ
ปลิวไปติดพนักพิง
วิ่งตามไปคว้า
ลมกระพือพัด
ปลิวออกนอกหน้าต่าง
.
ยื่นมือออกไป ยื่นมือไป
ถึงใครจะมือยาว ก็สาวเอามาไม่ได้
.
จบปิ๊ง

18:44 เส้นทางสายใต้ ในขบวนทักษิณารัถย์

เรื่องน่ายินดี

เป็นเรื่องที่น่ายินดี
ที่เราได้รู้จักกัน
.
คงเป็นเวลาที่เหมาะสม
.
.
พักหลังมา คงด้วยความเหนียวแน่นและความเป็นเอฟซีตัวฉกาจ
การติดตาม Live ทางเฟซบุค ทำให้เราได้ของขวัญพิเศษ อยู่เนืองๆ
.
จะว่าไป ก็ออกจะเหมือนนักล่ารางวัลอยู่สักหน่อย
จากเสื้อ 2how จาก Hotshoe ของ Manfrotto
และล่าสุด
กล้องฟิล์มฟูจิแบบใช้แล้วทิ้ง จากการเล่นตอบคำถามจาก Live ที่ สยาม สตรีท เนิร์ด
.
มันก็ยังดีใจเหมือนเคย
ไม่ใช่แค่ว่า เฮ่ย ได้มาฟรี แต่มันเหมือนแบบ อ้าว เราก็มีโชคนี่ ฮ่าๆ
งวดนี้ ว่าจะลองลุ้นสามตัวบน เสียหน่อย .. ผ่าง..
.
เดี๋ยว.. กลับมาเข้าเรื่องก่อน
เราว่าเราเหมือนจะเข้าใกล้อะไรสักอย่าง ที่เรารอ
เหมือนกับเส้นของเวลาขีดลากมาให้เราตริตรองตรงจุดนี้ ..

ไอ้ความจับฉ่ายของตัวเรานี่มันดูเหมือนอยากทำไปทุกอย่าง แต่ยังไม่ถึงไหนสักอย่าง
เราเหมือนเริ่มได้แนวความคิดแล้ว ว่าเราจะเดินหน้าต่อไปไหนสิ่งไหนบ้าง และหยุดเสียเวลาไปกับอะไรบ้าง
.
อะไรที่ทำให้คิดแบบนี้
ก็คงเพราะเราถามตัวเองจนเหนื่อย ตอบตัวเองจนเบื่อ ว่าที่จริงแล้ว.. เราอยากทำอะไรกันแน่
ให้มันชัดไป ให้มันทุ่มเทไปสักอย่าง
ที่ผ่านมา เราก็เข้าใกล้สิ่งที่ใช่แล้วล่ะ แต่ยังติดกับดักตัวเองอยู่
แอบหยอดหลุม ให้ตัวตัวเองตกเอง อยู่เนืองๆ
.
สองสามวันมานี้ คิดโปรเจคให้ตัวเองอยู่เงียบๆ
เคลียงานที่คั่งค้าง (ฟังดูดีเชียว)
และไม่ว่าจะไปไหน ทำอะไร เราก็จะสลัดเงาร่างงานโปรเจคไม่หลุด
การโตนความคิดติดตามไปอย่างบ้าคลั่ง ทำเอาเรากังวลว่าจะเข้าช่วงมาเนียหรือไม่ อย่างไร
.
และสุดท้าย เรายังวนมานั่งคลั่งไคล้การดูอุปกรณ์ต่างๆ อีกเช่นเคย
นั่นสิ.. หรือเราจะหาอาชีพแนะนำอุปกรณ์ให้ผู้คนดี (อ้าว .. มันก็รีวิวป่ะวะ)
.
เออจริง ก็ทำอยู่บ้าง ก็ทำต่อไปเนอะ
สรุปวันนี้
ได้พูดในสิ่งที่คิดแค่เก้าบรรทัดบน นอกนั้นออกทะเล
.
ในวันที่คลื่นลมแรงเสียด้วย
แหม่..อารมณ์เสีย

มนุษย์พยายาม

มนุษย์ทักษะ
มนุษย์ตรรกะ
มนุษย์จัดการ
มนุษย์บัญชาการ
มนุษย์ดำเนินการ
.

ความเป็นมนุษย์ที่บางทีก็งอกมาอีกหาง
ความเป็นมนุษย์ที่บางทีก็ปูดขึ้นมาบนหัว
ความเป็นมนุษย์ที่ลืมตามาคาบช้อนอัฉริยะ
.
เปล่า
ที่พูดมา ไม่ได้เพิ่มแก่นสารใด
แค่จะบอกว่า

เราเป็นมนุษย์พยายาม
ที่จะพยายามทำทุกเรื่อง ที่กล่าวมาด้านบนสุด
และมัน ก็กระท่อนกระแท่นเสียเหลือเกิน

โล่งใจไปหนึ่งอย่าง
.
อ่านทวนบทความเมื่อวาน
เราว่าไม่ได้แย่จนต้องปรับแก้อะไรมากมาย สลับลำดับ แล้วเติมเรื่องเบาๆ เข้าไปบ้าง

การออกไปเพลินนอกบ้าน ทำให้กลับมาทบทวนเรื่องราวได้ดีขึ้น

ให้ความเห็นตัวเองได้มากขึ้น
ตัดสินใจได้มากขึ้น
และ
อยากเสร็จงาน
ที่รู้สึกว่างานนี้เสร็จเรียบร้อยแล้วจริงๆ

.
บางทีก็แค่รอ ความรู้สึกนี้ เท่านั้น

Short Note

สิ่งที่คิดไว้เช้านี้ เมื่อต้องการ update blog
เล่าเรื่องที่มาของภาพ Heading สั้นง่าย ได้เนื้อหา


.
สิ่งที่ได้.. หลังจากเปิดคอมฯ ฟังบทสัมภาษณ์ที่ต้องเรียบเรียง
และเฉไฉไปกับสิ่งรอบข้าง ระหว่างหน้าจอ MS Word และ Voice Recorder
.

ความลับหลังกล้อง มีแต่คนล้างฟิล์มที่เห็น
.
บางทีเราก็ทำเป็นไม่เห็น ในสิ่งที่เราไม่อยากเห็น และเราก็เลือกเห็น ในสิ่งที่เราต้องการ
เราเลือกพูดในสิ่งที่เราอยากจะบอก และเลือกฟังในสิ่งที่อยากได้ยิน
ไม่ใช่เรื่องใหม่ ไมใช่ quote คำเก๋
แต่แบบ เออ เราไม่ต้องรู้จักกันทุกมุมก็ได้
เหมือนถ่ายรูป ทุกคนมีมุมสวยของตัวเอง และหันมาให้กดถ่าย ประมาณนั้น่ล่ะ
พอแล้ว

ตัดจบไป
ไหนล่ะงาน ตูดแมว

--------------------------------------------

เก้าอี้และโต๊ะทำงานนี่ ปัญหาระดับคลาสิค บรม

ปลุกความเป็นบล็อกในตัวเรา

สวัสดีเบื้องหน้า เรามาจากเบื้องหลังนะ