ศุกร์ต้นเดือน
การไหลเลื่อนของยวดยาน
เหงื่อไหลซึมไรผม ให้รสเค็มเหนือริมฝีปาก
ความวุ่นวายทั้งหลายล้วนแต่ผลักไส ให้เราอยากกลับไปขดตัวนิ่งอยู่มุมหนึ่งของห้องอย่างเช่นเคย
แต่วันนี้มีอะไร ดูว่ามีอะไรในเย็นวันนี้ เราไม่คิดว่าเราจะลืม แต่เพียงแค่บางทีเราก็กลับใจเปลี่ยนไปมา
สิ่งที่เราคิดคือ เราจำได้ว่ามีงานสตรีทเปิดตัววันนี้ แต่เราก็จำได้ว่าเราแค่อยากไปดูภาพ เราไม่ได้อยากไปงาน
"วันศุกร์เจอกันนะครับพี่.. "
มีคำถามว่า อะไรที่ทำให้ อินโทรเวิร์ทผู้มีความสุขกับพื้นที่ปลอดภัยรอบตัวอย่างเรา ถึงกับลุกออกไปข้างนอก ไปในที่ที่ไม่รู้จักใครเลย อะไรคือแรงบันดาลใจนั้น
บ่ายวันก่อนที่ร้านกาแฟ หนุ่มน้อยเจ้าของผลงานสตรีท กับนิทรรศการที่กำลังจะจัดขึ้น ได้นั่งเล่าความเป็นมาเป็นไป จนเราลืมไปว่าห้านาทีก่อนเราต่างก็รู้จักแค่ความว่างเปล่าของกันและกัน
เต้เล่าให้ฟังว่า ได้ไปทำเวิร์คชอป กับกลุ่มสตรีทโฟโต้ไทยแลนด์ และออกไปถ่ายงานมากขึ้น และตั้งใจทำ JP365days และออกไปเดินถ่าย ถ่าย และถ่าย ถ่ายในสถานที่รอบตัวเต้ ถ่ายที่ละแวกบ้าน ถ่ายที่ริมทะเลสาบ ถ่ายข้างทาง ถ่ายตึกตระหง่านตรงหน้า ถ่ายผู้คน ถ่ายกาลเวลาที่หยุดไว้ในชัตเตอร์เดียวของเต้
และสิ่งที่เก็บไว้ได้หลังม่านชัตเตอร์นั้น ไม่ได้หยุดอยู่แค่ sd card / external harddrive แต่เต้ได้เลือกที่จะส่งภาพเหล่านั้นสื่อสารไปยังอีกฟากโลก โลกที่สีสันของสตรีทอึกทึก แสบสันต์ และมีมนต์สะกดผู้คนให้ยืนจิกเท้าอยู่ตรงหน้า.. ภาพแปลกตาล้วนน่าตะลึง
ถ้าเพียงแต่แค่นั้น เราคงไม่ได้คิดจะมายืนรอดูอยู่ตรงนี้
ก็เพราะความพยายามส่งเสียงด้วยภาพของเค้า สามารถสื่อสารไปยังวัฒนธรรมอีกฝั่งได้ ผลงานเต้จึงได้รับการคัดลือกให้เข้ารอบ final list มีคนไทยไม่กี่ราย ที่ไปได้ถึงตรงนี้
คงไม่ต้องถามแล้วว่าความปิติมากล้นแค่ไหน
.
เราชอบถ่ายรูป เราถ่ายไปเหมือนกิจกรรมหนึ่งเช่นเดียวกับการอาบน้ำ เข้าส้วม เราบันทึกเรื่องราวได้บ้าง เราถ่ายทอดอะไรได้บ้าง เรายังเรียนรู้อยู่ทุกวันที่จะสร้างภาพของเราในแบบนั้นแบบนี้ ให้ดีขึันกว่าเมื่อวาน
เรารู้จัก ภาพแนวสตรีทอย่างกระท่อนกระแท่น เราพยายามดูตัวอย่าง บางทีเราคิดว่าใช่ และก็ใช่.. เป็นเราที่คิดไปเอง การได้เห็นภาพสตรีทจากเพื่อนๆ นักถ่ายภาพ ทำให้เราสนใจมากขึ้น พยายามมากขึ้น แต่พยายามของเราคงยังไม่เท่าไหร่
และที่เราพบแน่นอนเลยคือ มันยาก มันยากในเรื่องของจังหวะ มันเป็นความบ้าบิ่นที่ลงตัว และมันเป็นหนึ่งเดียวกันของความพยายามอดทน และการรอคอย
รอคอยให้ได้มาซึ่ง Dicisive moment รอคอยจังหวะที่พอดี ที่สวยงาม
.
อาจมีเพียงเสี้ยวของเสี้ยววินาที คุณจับมันไว้หลังม่านชัตเตอร์ได้ไหม
.
ยากอย่างนี้ แต่หนุ่มคนนี้ทำได้ถึงขนาดเข้ารอบไฟนอลสิสต์ทุกรายการ เราว่าเค้าก้าวข้ามไปสู่เวทีใหญ่ได้อย่างสวยงาม
วันที่เราพบกันอีกครั้ง ชายหนุ่มคนนี้ยังเป็นคนยิ้มง่าย ต้อนรับขับสู้ พี่ๆ และเพื่อนๆ ในกลุ่มสตรีทอย่างเป็นกันเอง ความเป็นธรรมชาติจึงเป็นตัวตนที่ปรากฏให้เห็น.. เหมือนเช่นในภาพที่เค้านำเสนอ และภาพนั้นก็ถูกมองด้วยสายตาเดียวกัน ทั่วโลก
ขอแสดงความยินดี กับนิทรรศการ IT HAPPENED AROUND HERE นิทรรศการภาพภ่ายสตรีทของเต้ จตุพร ปทีปะปานี สตรีทโฟโตกราฟฟี่ชาวไทยที่ไปฝากผลงานไว้ระดับสากลมาแล้ว
นิทรรศการเริ่มตั้งแต่วันที่ 1 - 30 กันยายน 2560 ที่ร้าน Low Poly Cafe' ร้านกาแฟอบอุ่นและเป็นกันเอง ตั้งอยู่ในเมืองทองธานี
สถานที่หาไม่ยาก ขับไปหลัง Be Hive เจอซอยหมู่บ้าน เลี้ยวหา ซอย A5
.
งานเปิดตัวผ่านไปได้ด้วยดี เพื่อนพี่น้องในวงการสตรีท มาร่วมแสดงความยินดีอย่างคับคั่ง ฝนจะมาฟ้าจะหม่น แต่ทุกคนก็ยังอยู่แสดงความยินดีกับเจ้าของงานอย่างไม่ล่าถอย
ส่วนเรา ผู้มาเยือนในครั้งที่สอง..ก็สัมผัสได้ถึงความมีพลัง พลังของคนหนุ่มสาว พลังอย่างนี้ขับเคลื่อนโลกอนาคตได้แน่ โปรดติดตามชม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น